Dukkha

Każda istota - lub też, precyzyjniej, zamknięta w ciele świadomość - jest w stanie opuścić to ciało, aby na przykład przeniknąć do innych wymiarów, zaświatów czy Chaji. W podobny sposób odbywa się doświadczenie podróży poza ciałem czyli tzw. szamański bolesny sen.

Skoro wtedy nie mamy już ciała, to jaką postać przyjmujemy? Dukkhy właśnie.

Czym dokładnie jest dukkha

Dukkha to nasze mentalne ja — personifikacja naszych procesów myślowych, ego, pamięci, a także percepcji. Jest dokładnie tym, co uważamy wewnątrz siebie jako nas samych, co konsoliduje naszą tożsamość i odrębność od innych bytów.

W normalnym stanie, dukkha znajduje się wewnątrz ciała i jest z nim ściśle związana. Pewne czynniki potrafią jednak doprowadzić do oddzielenia się dukkhy od ciała. Tracąc związek z cielesnością, możemy ją postrzegać jako coś kompletnie nam obcego, dziwnego, czy nawet ograniczającego; zależy to jednak od związku, jaki z nią mieliśmy.

W ujęciu strukturalnym dukkha to trzecia powłoka każdej obdarzonej świadomością istoty żywej, wyliczana obok takich jakości jak ciało, aura i duch.

Jak wygląda dukkha?

Dukkha wygląda jak duch lub dżin, którego cechy w symboliczno-oniryczny sposób nawiązują do osobowości, charakteru i przekonań postaci.

• Głowa — mniej-więcej normalna. Może mieć zmienione, uwypuklone rysy twarzy, przypominać jakieś zwierzę lub w inny sposób odbiegać od oryginału.
• Korpus i postura — mogą odbiegać od oryginału, np. ktoś chudy cieleśnie może mieć bardzo grubego dukkhę i odwrotnie. Proporcje ciała też mogą być zaburzone.
• Ręce — przyjmują postać długich, elastycznych "mentalnych ramion", poruszających się pod wpływem naszych pragnień i intencji.
  • Są one zwykle częściowo przemienione, przybierając formę wstęg, batów, łańcuchów, konarów drzew, zwieszonych pajęczyn, strumieni wody, słonich trąb lub innych przedmiotów czy zjawisk, w zależności od charakteru.
  • U niektórych "przemieniona" część zaczyna się już w barkach, u innych w łokciu, nadgarstku lub dopiero zamiast palców.
• Nogi — zamiast nich, od pasa w dół posiadamy jakiegoś rodzaju "wir", "płetwę" lub "ogon", na których unosimy się w duchowej przestrzeni.
  • Może być on klasycznym wirem jak u dżina — niematerialnym, mglistym, świetlistym, wodnistym, pylistym itp.
  • Może być też twardy i namacalny, przybierając postać jakiegoś rodzaju ogona, muszli, płetwy czy ciągnących się za postacią tysięcy falujących nitek.
• Włosy — z reguły przybierają formę podobną do tej, jaką ma wir.
• Skóra — jej kolor i faktura mogą być dowolne, przypominać różne materiały, metal, materiał, drewno, kryształ, mgłę itp.
  • Kolor skóry również zależy od osobowości. Osoby bardziej spokojne mogą mieć karnację siną, brązową, oliwkową, popielatą, morską. Z kolei osoby o silnym ego lub wyrazistej osobowości zwykle posiadają dukkhy o mocnych kolorach takich jak czerwień czy żółć. Nie jest to jednak regułą.
• Płeć — w Chaji nie ulega zmianom, choć jej zewnętrzne przejawy są przytłumione, a dukkhy nie posiadają narządów płciowych. Dukkha może odczuwać popędy, lecz bazuje to jedynie na wspomnieniach, nie na fizycznych potrzebach.
• Wygląd dukkhy nie jest stały i może zmieniać się w czasie gry, wraz z ewolucją charakteru postaci (należy wtedy aktualizować swoją charakterystykę).

Zasada naczelna przy kreowaniu dukkhy

Wygląd związany jest bezpośrednio z osobowością postaci, jej przeszłością, lękami, przeżyciami, światopoglądem, temperamentem.

• Jeśli jest to ktoś dbający o ludzi, sympatyczny i przyjazny, jego dukkha będzie miał miły oku wygląd. Osoba knująca, egoistyczna przybierze zupełnie inną, bardziej odrażającą formę.
• Jeśli ktoś jest niskim chuderlakiem, ale ma mocny charakter i nieugiętą postawę, w zaświatach może okazać się rosłym osobnikiem.
• Osoba zaborcza będzie miała wielkie i długie mentalne ramiona, ktoś skromny raczej krótsze i wątłe.

Z powodu tych zależności spotkania w zaświatach są zawsze interesujące, bowiem nie można pod żadną maską ukryć swego prawdziwego ja. Niekiedy jednak zależności te nie zgadzają się z tym, co spodziewaliśmy się ujrzeć, bowiem sami siebie dobrze nie znamy. Mogą pokazać nawet te najbardziej skryte, zepchnięte poza świadomość cechy, których istnienie w rzeczywistym świecie jest wciąż kompletnie nieodkryte. Sposobów interpretacji jest tyle, że nie powinieneś tutaj obawiać się popełnienia żadnego błędu.

Jeśli nie masz pojęcia, jak może/powinien wyglądać Twój dukkha, po prostu oddaj się fantazji i wymyśl cokolwiek. Proste, pierwsze skojarzenia będą idealnie oddawać tą senną, surrealistyczną, podświadomą zasadę.

Poruszanie się w zaświatach

Dukkha jest duchem i nie wchodzi w normalne interakcje z rzeczywistością. Sama myśl o pójściu gdzieś, wzięciu czegoś czy poruszeniu mentalnym ramieniem nic nie zdziała, bowiem dukkha to nie ciało i nie ma mięśni, które mógłby napiąć, aby się poruszyć. Dopiero skupiona intencja, emocja lub pragnienie bycia gdzieś, trzymania czegoś, doświadczania czegoś może sprawić, że rzeczywistość zareaguje i przekształci się w taką, w której nasz dukkha wykonuje pożądaną czynność.

Nieoczywista natura poruszania się w sferach duchowych z początku może sprawiać wielkie trudności. Osoby nieprzyzwyczajone mogą czuć się przerażone swoją nową formą, a opanowanie bezwysiłkowej nawigacji w zaświatach może im zająć kilka, kilkanaście wizyt. Po wyćwiczeniu, okazuje się to jednak o wiele praktyczniejsze, niż jakakolwiek cielesna "alternatywa". W zaświatach niemal wszystko robi się umysłem, a otoczenie reaguje bezpośrednio na nasze sygnały emocjonalne, postać dukkhy jest więc odpowiednia do warunków, jakie tam panują.