Historia miasta

Nimnaros leży na styku kultur zachodniej i północnej, ale dzięki morskiemu portowi wiele inspiracji czerpie również z południa. Dodatkowo, migrujący na zachód Eldriończycy dotarli również i tutaj, co sprawia, że mamy do czynienia z niezwykle wielokulturowym ośrodkiem o wielkim znaczeniu handlowym i strategicznym.

Kryzys

Bezpośrednio po Upadku Rdzawego Kamienia Nimnaros było trawione walkami, pożarami, biedą i anarchią.

Zalew uchodźców ze wschodu, jaki przetoczył się przez miasto, doprowadził je do całkowitej ruiny. Kiedy zawaliły się struktury administracji, a drogą morską wyprzedano wszelkie bogactwa za żywność, port wraz z rybakami zbuntował się, przyczyniając się do fali straszliwego głodu i jeszcze większych podziałów w mieście. Mówią, że gdyby nie Biały Płomień, miasta mogłoby już nie być. To legendarny artefakt trzymany w najwyższej z wież, którego ochronna moc łagodziła agresję w czasie zamieszek i walk, trzymała sankryczne dziwy z daleka, czy zwyczajnie wzmagała okoliczne plony. Pilnie strzegą go magowie z Rady Pięciu, będący uczniami i następcami Bubeusza.

Wielu zatem przyszło, ale i wielu odeszło - z biegiem lat sytuacja zaczęła osiągać pewnego rodzaju chwiejną równowagę, połączoną z impasem administracyjnym, bo żadna ze stron nie uzyskała znaczącej przewagi, a kongresy zostały zawieszone, ponieważ dochodziło na nich do zbyt drastycznych rękoczynów. Miasto, podzielone na kilka dominujących frakcji, powoli stygło. Jedynie w Dzielnicy Wysokiej udało się zachować wrażenie dawnego splendoru i bogactwa.

Charakterystyka Miasta

• Liczba mieszkańców: ok. 3500 (co sprawia, że jest to jedno z większych miast regionu);
• Herb: Biały Płomień na fioletowym tle;
• Przynależność: Związek Nimnarejski;
• Stan polityczny: brak Grodu, brak Kasztelana, rozbicie na samorządne, skonfliktowane dzielnice.
• Położenie: Miasto jest wpasowane w górskie stoki wpadające do morza. Grunt jest twardy, stabilny, pod miastem wykopano sieć tuneli kanalizacyjnych, wiele budowli dysponuje też rozległymi piwnicami.
• Klimat: ciepły morski, rosną pomarańcze, oliwki, w wielu oknach nie ma szyb, palić w kominku trzeba przez 3 miesiące w roku.
• Dominujące materiały budowlane: Głównie kamień z drewnianymi pokryciami dachowymi, często szlifowanymi i zdobionymi na złoto. Kamień biały, miękki, wapienie, gipsy, piaskowce. Bogatsi więcej twardego kamienia (marmury, granity), biedniejsi więcej drewna oraz gliny.
• Zaawansowanie technologiczne: poziom starożytnego Rzymu, kanalizacje, piętrowe kamienice, dworki i świątynie, odkryte baseny łaźniowe, ogrody, zegary na wieżach, sprawne, czasem umagicznione mechanizmy fortyfikacyjne (bramy z żelaznymi kratami), niekiedy umagicznione mechanizmy unoszące, żurawie w porcie czy podnośnik we wieży Płomienia. Dostępna magiczna artyleria rażąca piorunami i inne wzmacniane magicznie zabawki obronne, ale i gospodarcze, jak np. pola szklarniowe, mecharylce do cięcia i rzeźbienia w kamieniu, magiczne wentylatory czy nawilżacze powietrza. Miasto dysponuje także jednym kryształowym koniem, jednym latającym dywanem oraz prototypem druku - są już czcionki do odbijania na prasie, ale nie ma mechanizmu automatyzującego. Pomniejsze mechanizmy o podobnym stopniu zaawansowania dostępne w obiegu, cenne, bo jednorazowe, raczej brak możliwości wytwarzania tychże.
• Gospodarka: Miasto przez dłuższy czas utrzymywało się z handlu i handlowego pośrednictwa, pomniejszego przemysłu, zysków z eksploatacji surowców naturalnych (kopalnie węgla, miedzi, soli, złota, a także drewno, kamień, zasoby leśne i morskie). Było też dużym partnerem w kwestiach technomagicznych i pośrednikiem między Sirnią a światem południowym. Aktywnie działały związki i gildie handlowe oraz gospodarcze, wliczając w to cenne w regionie zawody magiczne i wyższego rzędu. Dużym atutem była samowystarczalność żywieniowa. Współcześnie wszystko to podupadło, a mieszkańcy każdego dnia pracują w większości przy produkcji rolnej i starają się wychodzić przynajmniej na zero (plus naturalnie zawody towarzyszące).
• Dostęp do usług wyższego rzędu: W mieście uchowało się względnie dużo magów i taumaturgów, jest największy ośrodek leczniczy w regionie, istnieją także Domy Urody, Stowarzyszenia Artystyczne oraz wolne zawody (takie jak rzeźbiarz posągowy, artysta malarz, inżynier wynalazca czy technik metalurg). Wszystko co prawda podupadło i ograniczyło zakres świadczonych usług, ale ciągle jakoś się toczy.
• Poziom bezpieczeństwa: niski, ale względnie w regionie wysoki. W Dzielnicy Wysokiej, gdzie kontrolowani są wszyscy wchodzący, bardzo wysoki. Miasto jest chronione magią Białego Płomienia. Jest za to dużo przestępstw wewnętrznych na tle ekonomicznym, również ideologicznym czy przynależnościowym, włączając w to zabójstwa, magiczne sabotaże oraz malwersacje. Nie ma stabilnego systemu prawa ani zdolnej do jego egzekwowania instytucji. Większość sprawiedliwych ludzi siłą inercji respektuje dawne prawo Związkowe, ale nie ma ono już pokrycia. Zdarzają się samosądy, łamanie podstawowych zasad i praw człowieka, a także, nagminnie, faworyzowanie grupy, do której się przynależy. Każda Dzielnica ma własnych stróżów prawa i porządku, każdy działa wg własnych zasad, a często też osobistego widzimisię. Trudno nadążyć, dlatego najlepiej nie wchodzić nikomu w drogę.
• Poziom zamożności: dane bardzo orientacyjne: 8% obywateli ma dostęp do wygód wyższego rzędu (luksusowe meble, potrawy, wystrój wnętrza itp), 27% prowadzi życie na dostatnim poziomie (nie musi martwić się o pożywienie, ma prywatne mieszkanie), 56% żyje z dnia na dzień, z niewielką tylko rezerwą na czarną godzinę, w tłocznych warunkach dawnej biedoty. Pozostałe 9% nie ma nic, nawet mieszkania, żyją w kanałach, ruinach, zaułkach, przytułkach, na ulicach.

Historia polityczna Nimnaros

W polityce z Nimnaros zawsze trzeba było się liczyć. W końcu założyło i przewodziło Związkowi Nimnarejskiemu, w skład którego wchodziły między innymi silne miasta Rodyarman i Escalia. Ugrupowanie to rywalizowało z Koalicją Tidraską o zyski z upraw ziemi na południu czy o wpływy z tamtejszego handlu.

Dawniej bowiem miasta Związku Nimnarejskiego, w tym przede wszystkim Nimnaros, czerpały wielkie ilości złota z pośrednictwa w wymianie handlowej z krajami Dalekiego Wschodu, Ylfe i Norską. Jednak wpływy z tego pola znacznie zmalały po pojawieniu się Otchłani za górami Eldrion, zmutowaniem puszczy Tinii i pojawieniem się bestii chaosu na północy.

Agresywna polityka Związku doprowadziła do dwuletniej, krwawej wojny z Koalicją. Było to posunięcie z perspektywy czasu oceniane jako beznadziejne, biorąc pod uwagę pojawiające się wspólne zagrożenie na światowej scenie i brak możliwości oszacowania jego siły. Tym niemniej w czasie wielkich kryzysów każdy myśli o sobie w bardziej bieżącym kontekście... i dlatego Koalicja Tidraska do dziś żywi bardzo chłodne uczucia względem Związku Nimnarejskiego. O ile oni przetrwali Upadek dzięki współpracy z Torgasami, o tyle Związek Nimnarejski, pozbawiony silnego przywódcy w postaci Nimnaros, praktycznie istnieje tylko formalnie.

Z kolei wśród sojuszników Związku oraz samego miasta zawsze można było wymieniać Warkhan - stolicę Chiusów, która utrzymywała ciepłe relacje z Nimnaros przez wgląd na zażyłość władców - Bubeusza i króla Sirni, Bergsona. Obecnie jednak krasnoludy w Warkhan zajęte są własnymi problemami i same potrzebują wsparcia. Podobnie ustały relacje z przyjazną Norską, jedynie kupcy z Feomatty wciąż deklarują żywy sojusz, ale ich wsparcie zawsze było bezwartościowym gadaniem. Z kolei wsparcie Andurii skończyło się z chwilą, gdy zostały zerwane umowy handlowe, a Nieugięci przejęli port w Nimnaros i ograbili anduriańskie statki z towaru. Podsumowując: jedno wielkie bagno.

Współcześnie Nimnaros odradza się. Zwłaszcza Dzielnica Wysoka odzyskała dawną reputację, poziom życia i stabilizacji. Wracają do niego ludzie, a jego lokalizacja na styku wielu kultur i szlaków handlowych daje zastrzyk wszystkiego co niezbędne, by odbudować swoją pozycję. Największym problemem staje się dzielnica biedoty zwana Labiryntem oraz powodujące wiele problemów dyplomatycznych rozbicie polityczne.